gözlemlerime göre ev içerisinde insanlar birbirlerini tanıyorlar. o güne kadar insanlar karşısındakinin duygularına göre yaşıyorlardı. yani -bir nevi sahtekarlık diyebiliriz- karşıdaki neyden hoşlanıyorsa öyle yaşanılıyor. kendilerini saklıyorlar. sonra aynı ev içerisinde tabi ki doğal ortamı olduğu için insanlar birbirlerinin asıl yüzlerini görüyorlar. bir yandan böyle bir durum varken diğer yandan da tüketime dayalı ilişkilerden kaynaklı vermeden almaya çalışarak insanlar birbirlerini yıpratıyorlar. bu yüzden aşk üretemiyorlar. samimiyetten uzak, sadece cinsel birlikteliğe bağlı "ilişki"ler doğuyor.