yeni bir başlangıçtır. evlilik birliği içindeyken '' yarım mı kalacağım şimdi '' şeklinde bir korku oluşabilir ki bu çok normaldir. ama bu boş bir korkudur. zira hayatını birleştirdiğin insana veda etme vakti gelmiştir sadece, yoksa hayat devam ediyor. önemli olan aynı hataları tekrarlamamak. bazen yeni bir şeyin başlaması için toksik bir şeyin bitmesi gerekiyor.
katolik kilisesi tarafından hoş karşılanmayan bir eylem. günah sayılıyor.
sakramental bir evlilikte (katolik-katolik çifti ve rahip tarafından kıyılan nikah) kişiler ancak zina sebebiyle boşanabiliyor. ama bu boşanma artık en son çare. eğer mümkünse boşanmamaları daha iyi. ama olmayacak gibiyse de boşanmaktan başka çare yok.
boşandıktan sonra yeniden evlenmek diye bir şey de yok. çünkü evlilik sadece seks için lisans alma eylemi değil. bir aile kuruluyor, ruhsal bir bağ kuruluyor. hatta ahiret hayatında bile bu bağ yok olmuyor. ama cennette seks yok tabii (islam mücahitleri için üzgünüm, malesef...). yine de ruhsal bağ devam ediyor.
cinsel ilişkiye girmek de bir evlilik göstergesi sayılıyor. yani ister katolik olun, ister olmayın bu bağ kuruluyor bir şekilde cinsel ilişkiyle. o sebeple fuhuş ve zina günah sayılıyor zaten. çünkü tanrı insanı bir kadın ve bir erkek olarak yarattı. tabii yahudilerin büyük bir bölümü, putperest olmalarının yanı sıra evlilik kurumuna da epey zarar verdi. orası ayrı.
işte bunları anlayabilmek için de biraz beden teolojisi bilgisine sahip olmak gerekiyor. papa ii. ioannes paulus'un bu konuda çok güzel dersleri ve kitapları var.