7 eylül 1988 çıkışlı, metallica'nın dördüncü stüdyo albümü. çoğu kişi tarafından metallica'nın en iyi albümü görülür. yine metallica'nın diğer albümlerine göre epey farklıdır bu albüm.
mesela albümde bas yok. var ama yok. james hetfield ve lars ulrich'in enstrümanlarının sesi daha iyi duyulsun diye, basın sesini kısmışlar.
bir de şarkıların epey uzun olması, konserlerde seyircileri sıkmaya başlamış. bu sebeple bazı şarkıları konserlerden çıkartmışlar.
bas olmayan metal albümü. sırf bu yüzden bile master of puppets'ın altında kalacaktır. düzenlemesi rezalettir. lise bandosu yapmaz öyle kayıt.
bunun nedeni biraz miks ekibiyle iletişimsizlik biraz da elemanların (daha doğrusu tek söz sahibi james'in) kaydı siklememesiymiş. kayıtlar bittikten sonra bunlar miksin ortasında kaçar gibi tatile gitmişler. eleman "e baslar ne olacak" demiş, james de "kim takar bu saatten sonra salla gitsin" diye yapıştırmış cevabı. ciddi alınacağını düşünmemiş. döndüğünde de dinlemiş, kasmamış.
ayrıca metallica'nın tamamen radio friendly formata teslim olmadan önceki son albümüdür. galiba ilk klibi bundaki one'a çekmişler ve yeni bir yola girmişler. "artık standart formül var, yok öyle deneysel işler" demişler.