-onca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlıktır.
-hem akıl, hem aptallık çağıydı.
-ne çok insan ve ne büyük ıssızlık.
-yaşamak istiyor musun ? bilmiyorum ki.
-en iyi zamanlardı, en berbat zamanlardı, bilgelik çağıydı, ahmaklık çağıydı, inanç devriydi, kuşku devriydi, aydınlığın dönemiydi, karanlık dönemiydi, umudun baharıydı, umutsuzluğun kışıydı.
-baskı, süreklilik arz eden tek felsefedir.
-zaten bunca kötülükten iyi bir şeyin çıkması mümkün değildi; böylesine mutsuz bir başlangıca mutlu son yakışmazdı.
-şahsen hayattaki en büyük arzum bu dünyaya ait olduğumu tamamen unutmak. bu dünyada bana yarayacak bir şey yok; bende de bu dünyaya yarayacak bir şey yok zaten.
-duygular! ne duygulara ayıracak zamanım oldu ne de duyguları yaşayacak fırsatım.
-yüksek tabakadan nefret etmek, aşağı tabakanın istemsizce gösterdiği bir çeşit hürmettir.
-her insanın bir başkası için sonsuz bir muamma oluşu, üzerinde düşünülmesi gereken muazzam bir hakikattir.
-mantığın olmadığı yerde mantık, hevesin olmadığı yerde övgüye değer bir heves olduğunu sanarak yanıldım ama olsun, sorun değil.
-herkesin bir annesi var ama insanlar yine de kötü.
--
spoiler --