geceleri tek başıma izlediğimde başıma hep gelen durum. yatağın içinde artık mesaneyi iyice şişirmiş idrardan dolayı kıvranırken, her seferinde "bir daha korku filmi izlemeyeceğim" diyorum ama kendime de hakim olamıyorum. en sonunda dayanamayarak tuvalete gitsem bu sefer de aynaya bakmaya korkuyorum. sanki aynaya bakınca arkada birini görecekmişim gibi. ilginç bir durum.
Ergenlik dönemi korkularındandır. Heyecana aç zihnin olayların başa gelme ihtimalini daha yüksek gördüğü zamanlardan kalma korkudur. İşin aslı sonraki dönemlerde de bu etkinin devam etmesi olasıdır. Mesela Fredy az alta ettirmedi, çirkin şey. Yetişkinlik dönemlerinde aynı filmlere bakınca komedi etkisi alıyorsunuz.