Umutsuzluk kokan cümle. bir yola baş koyulmuşsa noktalanacağı bilinsin veya bilinmesin, hep bir ihtimal daha var diye yola revan olanların yürüdüğü meşakkatli yol; meta sözlük gibi. Artık dönüş yok.
umutsuzluktan ziyade "hodri meydan" havası olan bir söz öbeği. (elbette bana göre) içinde "haydi bakalım, el mi yaman bey mi yaman" sorusu da aranırsa bulunabilir. biraz da "sikerler eşiği"nin az ilerisi gibidir.
ancak tüm bunlara rağmen bu sözü sarf eden kişi, olur da şartlar ters dönüp gittiği yere kadar giden o son noktadan sonra, hiç de acı çekmez, üzülmez. taş gibi de yoluna bakar, bir de artık gönlü ferahtır, içinden sıklıkla "en azından denedik abi" tesellisi yükselir.
iyidir "gittiği yere kadar" bazen düşündüğünden de ileriye götürür insanı.
bir boşvermişlik durumudur. elinden geleni yapmışsındır ama artık umudun kalmamıştır. bir yandan da cesaretin yoktur karar almaya ve dersin ki "gittiği yere kadar".
