Kırsaldan kente göçün sonucu gerçekleşen olgu. Bireysel çalışmaların kollektif çalışmaların önüne geçerek bireyin kendini daha özgür hissetmesini sağlaması bunu tetikliyor. Kulağa hoş gelen bireysel özgürleşme, beraberinde bir emek sömürüsü de doğurmuyor değil. Bir süre sonra bakıyorsunuz sadece temel yaşam için ihtiyaç duyduğunuz kadar kazanıyorsunuz. Paylaşım ve sosyalleşme minimumda. Afedersiniz sıçtığımın şehri, geri de dönemiyoruz.
geçenlerde ekşi sözlük'te bir girdi çarptı gözüme, "köylerdeki kadınları kurtarmalıyız" tarzı bir girdiydi.
sonra fark ettim ki; köylülük, çiftçilik, tarımla uğraşmak bize hep pis işler gibi gelmiş. hep şehirlerde oturan toprak sahibi soylulara özenmişiz. liberalizm de bize emeğimizle, beynimizle sonradan soylu olabilmemizin kapılarını açmış.
ama ortada bir sorun var, yiyeceklerimizi kim üretecek?
köyleri boşaltacağız ve sonra şirketler tarım ve hayvancılığa egemen olacak. hatta öyle de oldu. o zaman neden fabrikasyon gıdalardan şikayet ediyoruz? bunun böyle olmasını biz istedik. çünkü köylülük pis bir şey. ama fabrikada çalışmak ve şehirde yaşamak daha güzel.
