örneğin hyakkimaru İnsana dönüşmeye başladıkça duyduğu acı da artmaya başlıyor. Acılar, özgürlüğünü kısıtlamaya başlayıp eskiden yapabildiği şeyleri yapamamasına sebep oluyor. Acılarının onu yönlendirdiği şeyleri yapmaya başlıyor ve gitgide acı duyma kapasitesi artıyor. insanlaştıkça zayıflıyor, güçsüzleşiyor ve kötüleşiyor.İnsanlaştıkça ruhu temiz kalamıyor, Kirleniyor... Ama en sonunda tüm bunlara rağmen yine de iyiliğe dönebiliyor. insanın, iki uç arasındaki aşırılıklar içerisinde istediği yeri seçebileceğini görüyoruz ve insanı insan yapan özelliklerin, bu iki uç arasındaki mesafeyi gitgide arttırdığına tanık oluyoruz anime boyunca. hyakkimaru'nun en şeytani halinin de en ruhani halinin de en insan olduğu hali olması güzel bir ayrıntıydı. animede geçen şu replikler de bunu destekliyor sanki:
Kendi ellerimizle kazanmadığımız hiçbir şeyi koruyamayız… iki sekilde de insan olmayacaksınız. insanlar ancak
iki sıra dışı ucun arasında savaşır. Ya da belki de bizi insan yapan budur. Deneyene dek bilemezsin.
beğenmediğim yanları şunlar oldu:
ilk birkaç bölümden sonra hyakkimaru'nun galip geleceğinden o kadar emin oluyoruz ki boss fight'lar heyecansız bir hale gelmeye başlıyor. bakalım hyakkimaru bu Bölüm sonu canavarını nasıl öldürecek acaba diye izlemeye başlıyoruz bir noktadan sonra.
finalinin de biraz zorlama ve aceleye gelmiş olduğunu düşünüyorm. hadi 24. bölümde her şey bitsin diye olaylar hızlıca bir şeylere bağlanılmaya çalışılmış, bakın oldu bittiye getirilmiş sanki. ben şahsen hyakkimaru'nun iblislikten "imana gelmesi"ni güzel bir karakter gelişimiyle bir 5-10 bölüm daha izlemek isterdim. ne bileyim bu sırada da keşişin hikayesi anlatılırdı, dororo'nun hikayesi biraz daha derinleştirilip ileride ne yapacağı falan biraz gösterilirdi vs. vs.
son olarak izleyen herkese en az birkaç tane japonca kelime öğretiyor: hanikiii, okoça, soka, sodosne, wakkarimaşta, kişi
o kadar tekrarlıyor ki ben bunları öğrendim en azından':swh'
--
spoiler --