Şimdi şöyle bir anım var bu aksesuarla ilgili. Bebekken deldirmişler dedem o zaman altın küpe takmış. Bizde ilk küpeyi dede alır. Neden böyle bilmiyorum. Sonra peder bey küpemi satmış. Yoksul bir aileydik sık sık peder işsiz kalırdı. Yine bir işsiz kaldığı zaman çareyi küpelerimi satmakta bulmuş.
Sonra da bir daha küpem olmamış. Hiç de deldirmedim. Hep hoşuma gitmiştir ama o tabancadan çıkan tak sesinden hep korkmuşumdur. Tabi canım da tatlı benim :) arkadaşlarıma kendime alamadığım hoşuma giden küpeleri almışımdır.
Velhasıl bugün kulağımı deldirdim. Kulağımı deldirirken orda bulunan bir abla "bu yaşa kadar kulak deldirilmez mi" diye sordu. Niyeki yani deldirilmezmiş işte dedim. "abdest tutmaz" dedi. Gülemedim. Bilmiyor ki herkesin dindar olmadığını. Ki zaten delik diye birşey kalmamış hangi suyu nereye ulaştıracaksın. Neyse çok da uzatmadım.
Dedem öleli 40 gün oldu. Dedem de çok isterdi deldireyim öyle gezeyim diye küçükken erkek çocuğu gibi gezdirmeyin diye kızardı annemlere. Saçlar da kısa erkek çocuğu gibi gezerdim onlara göre. Hatta bazen kendimi erkek olarak tanıtırdım. Çok da gülerdim. Sonra "erkek fatma" dediler. Erkeklerle kavga eder dururdum. Bu sefer de "feminist" dediler. Yıllar içinde bir sürü kulp buldular :)
Çocuktum işte. Her şeyden etkileniyordum. Bugün kulağımı deldirince hepsi geldi gözümün önüne. Dedem de görseydi küpelerimi keşke çok gülerdi :) belki altın küpe de alırdı hevesle o kadar çok isterdi. Bu yaşıma nasipmiş diyelim.
Her yıl bu aylarda bana bir değişim isteği geliyor. Havalardan mıdır nedir bilinmez.