“asıl mühim olan, iki insanın birbirini bulması bu derece güç olan şu dünyada, bu kadar saadete ermekti. öte tarafı hep teferruattı. bunların kendiliğinden düzelmesi, asıl büyük noktaya, birbirimizi bulmuş olma hakikatine uyması lazımdı. fakat öyle olmayacağını da gayet iyi biliyordum. hayatımızın, birtakım ehemmiyetsiz teferruatın oyuncağı olduğunu, çünkü asıl hayatın teferruattan ibaret bulunduğunu görüyordum.”