margaret hilda thatcher'ın ve ingiliz işçi sınıfının bizlere armağanı olan müzik türü ve altkültür. müzik olanı aslında literatürde "punk rock" olarak geçse de, punk rock sanki biraz daha su katılmış bir punk gibi gelir bize. mesela avril lavigne de en nihayetinde punk rock kategorisine girer.
avril lavigne demişken, beni de lise dönemlerimde punk müzikle tanıştıran kendisiydi. buradan selam ederiz kendisine. sonra tabii doğru yolu bulup ramones , sex pistols , hide (tamam hide bey tam olarak punk değil, ama o kültürden etkilenmiş birisi) falan dinledim.
punk'ın bana en çok kattığı değer "bir şeyi yapmak istiyorsan, git kendin yap" oldu sanırım. mesela gitarı ben büyük oranda kendi kendime öğrendim. ama kemanı kendi kendime öğrenmeye maçam yemedi. entonasyondur, yay tutuşudur falan sıkıntılı işler. tek başına adam akıllı keman öğrenenler var elbette, ama adamlar zaten müzik dehası kategorisinde.
elbette bu adamları da buna iten şey, işçi sınıfı olmaları. adam gitar alıyor, ama hocaya para veremiyor. gidiyor 2-3 akor öğreniyor -ki power chord falan onlar da, müzik teorisi sıfır adamlarda- onunla şarkı yapıyor. tabii mesela sid vicious, sadece kulaktan bir albümü dinleyerek bassline falan öğrenebilecek kapasitede. lemmy kilmister galiba, sid vicious için "azıcık disiplinli olsa hayvan gibi basçı olurdu" falan demişti diye hatırlıyorum.
bir de punk demek anti-hippi demektir. bu adamlar hippilere gıcık olurmuş. hatta hippilerin savunduğu "free sex" olaylarına falan karşılarmış. öyle şeylerle karşılaşmıştım zamanında.