Yaşama sevinci denilince aklıma hep nâzım'ın (bkz: yaşamaya dair) adlı şiiri gelir. Öyle güzel yazmış ki usta ne yapılması gerektiğini.. Bir pasaj bırakıyorum şuraya beni en çok etkileyen kısımlarından.. siz baştan sona okuyun. Elbette reçete değil ama böyle yaşamadan da yaşama sevinci olmaz dedirtiyor.
"Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, Yetmişinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin, Hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil, Ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için, Yaşamak yani ağır bastığından."
