ortamdaki gerginliği izleyiciye çok iyi aktarabilen bir dizidir. izlerken beni adeta o gerginliğin ve kaosun içine çektiğinden bölümlerin ne ara ve nasıl bittiğini anlayamayıp kendimi sürekli diğer bölümü izlerken buldum. tabi bu durumda çoğunlukla aynı kapalı ortamda yapılan kaliteli yakın çekimlerin izleyicide oluşturduğu klostrofobik etki ve s01e07'deki gibi sahne geçişi olmadan tek planda çekilen bölüm ve sahneler de gerginliği daha da arttıran yadsınamaz faktörlerden olmuş. yönetmen gerçekten iyi bir iş çıkarmış. izlerken (bkz: whiplash)'ın yemek konulu dizi hali gibi hissettim.
dizi ayrıca böyle kısa sürelerde hiç de fena olmayan bir karakter gelişimi sunabildi (sydney hariç). bunu gerek bir karakter özelinde ayrı ayrı bölümlerde yaptı gerekse de bölümlere serpiştirilmiş küçük ayrıntıların ilerdeki bölümlerde referanslarını göstererek ince bir şekilde yaptı. örneğin --- 'spoiler' --- ilk sezonda sugar, carmy'e aslında ona olan dargınlığının onu defalarca arayıp konuşmasına rağmen kendisine hiç nasılsın diye sorulmadığı için olduğunu söylüyor ve 2. sezondaki flashback aile yemeğindeyse sugar'ı kimsenin annesine nasılsın diye sormadığı için kendini sürekli annesine nasılsın diye sorarken görüyoruz. aslında burda onun, kendisinde çocukluk travmalarına sebep olan annesini anti rol model alarak onun gibi olmak istemediğini anlıyoruz. kendisine nasılsın diye sorulmamasını, kafasındaki annesi modeliyle eşleştirdiğinden bundan oldukça rahatsız oluyor, çevresindeki insanların da öyle olmaması için sürekli ilgilen(il)mek istiyor ve sanki eş seçimini de adeta bu ihtiyacını gidermek istercesine yapmış.
s02e07'de richie'nin asıl sorununun işe yarar olduğunu hissedememesi ve potansiyelinin harcandığını düşünmesi olduğunu anlıyoruz o çatalları temizlerken. bu sıradaki ve önceki bölümlerdeki huysuz gerginliği bu yüzden. ama ne zaman ki bir şeyi gerçekten iyi yapıyor olmanın verdiği tatmini yaşıyor işte o zaman hayatından zevk almaya başlıyor ve o agresifliğinden sıyrılıyor. yeteneği olmayan konularda kendini paraladığı onca yıldan sonra gerçekten iyi olduğu bir konuda potansiyelinin harcanmadığını düşünerek çalışmanın verdiği o his, o kadar iyi geliyor ki ona, bu hissi kaybetmemek için dört elle sarılmaya başlıyor hayata. belki de sürekli hayatının amacını sorgularken gördüğümüz richie'yi intiharın eşiğinden alıyor bu uğruna yaşanabilir gördüğü amaç. micheal'ın aksine... micheal da içten içe kendini bitiren bu toksik ortamın farkında olduğu için carmy'i uzak tutmak istiyor ve restoranında çalışmasına izin vermiyor aslında. bu durumlara bir önceki yemek bölümünde richie'nin eşinin de değindiğini görüyoruz zaten. bunun üstüne bir de sonraki sezonlarda richie'nin kendi öz ailesinde bulamadığı şeyleri gidermek için bear ailesine bu kadar bağlandığını görürsek tadından yenmez. senaristleri ekşi sözlük okumaya davet ediyorum.
şimdi gelelim ana karakterimiz carmy'e. öncelikle tam bir obsesif. ama bu obsesifliğini bir konuya odaklayıp başarılı olabileceğini keşfetmiş bir insan aynı zamanda. bu yüzden onu başarıya götüren bu koşulların sağlandığı konfor alanından çıkmak istemiyor, bu durumu bozabilecek dış etkilerden mümkün mertebe iç dünyasını izole etmek istiyor. son bölümde dondurucuda mahsur kaldığı sahneler sanki carmy'nin iç dünyası ve konfor alanının birer tasviriydi. ve tabi burda claire ile farkında olmadan yaptığı konuşma da destekliyor bunu. kontrolü mecburen kaybedince travmatik aile yemeğinde olduğu gibi bu aile yemeğinde de her şeyin mahvolacağını ve kendisi olmadan başaramayacaklarını düşünüyor ama aksine carmy olmadan her şey daha iyi yürümeye başlıyor. annesinin oğlu... tüm dizi boyunca carmy'nin aile yapısı ve mutfaktaki kaosun benzerliği gözümüze sokuldu. belki de işi, ona ailesini hatırlattığı için bu kadar seviyor ya da aksine o kadar sevmiyor ki iş ortamının ona ailesini hatırlatmasıyla panik ataklar ve kusma krizleri geçiriyor. diğer bir yaklaşımsa abisinin görüşlerinin aksini yaparak ona bunların yanlışlığını ve başta kendisini kanıtlama çabası olabilir. onu restoranda yanına almayan abisine inat en iyi şeflerden biri olması veya abisinin onu claire'a uygun bulması yüzünden ondan kaçmaya çalışması vs. vs. claire demişken, partide claire terkedilen arkadaşını teselli ederken bana da hiç yemek yapan olmadı demesinden birkaç bölüm sonra carmy'nin onu arayıp sevindirmek için ona yemek yapması hoş bir ayrıntıydı. --- 'spoiler' --- son olarak bu entryi okuyup diziyi izlemeye karar verdiyseniz disneyin malum saygısızlığından sonra diziyi malum yollarla izlemenizi temenni ediyor ve iyi günler diliyorum.