müziğin en basit, en yalın formudur. tek bir icracıyla yapılabileceği gibi, birden fazla icracının unison bir biçimde de icra edeceği müziktir. yani 78685656 tane icracının unison çalması, çok sesli müzik kapsamına girmez.
batı sanat müziğinde tarihi epey eskidir. ama kiliselerdeki müzikler sayesinde ulaşabileceği en üst seviyeye ulaşmıştır ki zaten çok sesli müzik de biraz bu tekdüzelikten çıkmak için ortaya çıkmıştır.
doğunun sanat müziğine ise, batının aksine, tek sesli müzik hakimdir. doğulular da aslında tek sesli müziğin sınırlarını sürekli zorlamışlar ama bu müziği terk etmek istemedikleri için 9879878967967678 tane makam, raga vs çıkartmışlardır. ses zenginliğini armoniyle değil, melodiyle yakalamaya çalışmışlardır.
tek sesli müzik konusunda hep osmanlı müziği öne çıkartılır. ama gerek babil ile başlayan ve bizans ile devam eden bir ekolün devamı olması (sizce türk sanat müziği şuna mı yoksa şuna mı daha yakın? sanat müziğimiz ne kadar türk acaba?) sebebiyle çok orijinal bulmuyorum bu türü. bence tek sesli müzik konusunda en aşmış kültür hint kültürüdür:
