bu sene okuduğum neredeyse tüm romanlar sesli kitaptı. elbette gözle okumadan çok daha yavaş ve iç sesiniz yerine ses sanatçısının sesi var, onun da tadı ayrı. x1.25 hızda sabitledim, mis gibi gidiyor.
iyi bir ses sanatçısının kolaylığı, karakterleri farklı aksan ve tonlamalarda konuşturduğu için, karakter isimlerini hatırlamasanız bile (roman okurkenki en büyük derdim, bu yüzden klasik okumayı bıraktım) kimin konuştuğunu cuk anlamanız.
bir iki ağır metin deneyeyim dedim, kafam almadı. husserl dinlerken yarım saat sonra kendimi tamamen kopmuş, yoldaki balyaları sayar buldum. kafam basmadı seslisine.