charles forsman'ın aynı isimli çizgi romanından uyarlanmış olan, ortalama yirmi beşer dakikalık 16 bölümden oluşan channel4 yapımı bir mini dizidir. sonradan netflix'te yayınlanmaya başlamıştır ve iyi ki de öyle olmuştur. bence netflixteki en güzel dizilerden biridir. gerek oyunculuklar sayesinde yakaladıkları doğallık ve samimiyetiyle olsun gerek iç seslerle yaptıkları psikolojik karakter çözümlemeleri ve anlık duygu durumlarını mükemmel ifade edişleriyle olsun her izleyeni derinden etkileyecek olan bir dizidir. bitirdikten sonra hayatı sorgulatır, karakterlerle empati kurdurup kişiye kendisini hatırlatır. insanın kendinden bir şeyler bulabildiği bir dizi gerçekten. üstüne bir de o kadar akıcı ki tek oturuşta bir sezonu rahatça bitirdiğinizin farkına varamayabilirsiniz. ve tabi herkesin malumu ki diziyi taşıyan ana unsurlardan biri harika müzik seçimleri ve tabiri caizse bu müziklerin her bir sahneye adete sindirilişi. çoğu zaman o şarkının klibini izliyormuş gibi oldum. buyrun playlistleri: youtube.com/... (2. sezon müzikleri daha güzeldi bence) youtube.com/...
dizide bu kadar kısa bir sürede böylesi bir karakter gelişimi ortaya koymaları gerçekten taktire şayan. dizi bittikten sonra ilk bölümlere tekrardan bir bakıldığında karakterlerin o değişimleri insanı etkiliyor cidden. mesela:
--- spoiler ---
ilk sezonda alyssa, james'in yanık elini tutamıyorken ikincı sezonda onu her şeyiyle kabullenip gerçekten sevmeye başlayınca yanık elini tutuyor.
sonrasında james'in çocukluktan kalma travmaları sonucu oluşan öfkesini, kendisine(elini fritözde yakması), hayvanlara (öldürüp derilerini yüzmesi) ve diğer insanlara (öldürme isteği) yöneltmesini ve bu eğilimleri sonucu hiçbir şey hissetmemesi yüzünden kendini sosyopat sanmasını izliyoruz. sonra çocukluğundan beri mahrum kaldığı anne sevgisini ve ilgisini alyssa üzerinden oidipus kompleksiyle gidermeye çalıştığını ve hatta babasından da bu yüzden nefret ettiğini görüyoruz bu durumu kanıtlarcasına. babası çok sevecen ve onu destekleyici gibi dursa da aslında o da acılarının üstesinden gelebilmek için bir inkar ütopyası kurmuş kendine. kendisine eşinin acısını hatırlatan her şeyi görmezden gelip ihmal ederek korumaya çalışıyor kendisini. bilhassa oğlunun kendisi, davranışları ve psikolojik durumu karşısında. bu durum james'de daha da çok bir ilgi eksikliğine, içe kapanıklığa, sessizliğe ve kendisini suçlaması sonucu daha da çok öfkeye sebep olmuş aslında. ilerleyen zamanlarda sevmeye ve sevilmeye başladığında ise sosyopat olmadığına karar verir çünkü alyssa sayesinde hissetmeye yeniden başlamıştır.
james'de alyssa için tencere kapaktır aslında.alyssa her ne kadar james gibi mevcut acılarıyla yaşamayı öğrenmek için kendisini hissizleştirip sessizleştirmek zorunda kalan bir karakter olsa da o donuk yüzünün ve tepkisizliğinin ardında ne fırtınalar koptuğunu iç sesler sayesinde görebiliyoruz. hissizlik örtüsüyle gizlediği içindeki o hisli konuşmaları hepimizi etkilemiştir.
kendinde bir eksiklik olduğu düşündüğünden bir özgüven eksikliği içerisinde ve bu yüzden içine kapanık birine dönüşmüş. soğuk davranışlarla insanları kendinden uzaklaştırmaya çalışıyor çünkü kimseye bir daha babası gibi kendisini terk edebilme ve bunları kendisine tekrar yaşatabilme fırsatını vermek istemiyor. alyssa’nın karşısındakini değersizleştirmeye çalışarak bu kendini eksik görme hissini, kendini böyle yücelterek çözüme kavuşturma çabasını görüyoruz james ile ilk konuşmalarından finale kadar. ayrıca james'teki oidipus kompleksine muhadil olarak elektra kompleksi olduğunu görüyorız alyssa'da. annesini bir düşman olarak görüyor ve babasını kendisini her şeyden kurtacak bir kahraman olarak görüp yüceltiyor gözünde. ta ki babasıyla yüzleşene kadar... annesel imgeye karşı öyle bir öfkesi var ki james'le gittikleri lokantadaki anaç yapılı yaşlı garsonun, alyssa ile annesi gibi şakalaşıp konuşması(yemek yeme sahnesi sonucu annesinin laf atması) onu çileden çıkartıp çok saldırgan bir tavra sokuyor. aynı durumu otel odası tutarlarken yine aynı karakterdeki kadın otel görevlisinin onları aynı annesi gibi yargılıyormuşcasına bakışlarından sonra da yapıyor.
bu arada 2. sezonda alyssa 27, james 22 yaşındaymış. öğrendiğimde çok şaşırdım. çok daha küçük duruyorlardı.
ve son olarak şunu da söylemeliyim ki bonnie'nin her ikisini alınlarının çatından vurduğu sahnede bildiğiniz şok oldum. hiç beklenmedik bir anda aniden çekti tetiği. o kurşunları kendi kafamda hissettim resmen.