2021 yapımı, disney+'ta yayınlanan, 9 bölümden oluşan ve topu topu 6 saatlik bir mcu mini dizisidir.
daha öncesinde ne çizgi roman okumuşluğum vardı ne de herhangi bir mcu dizisi veya filmi izlemişliğim vardı. bu diziyle bodoslama daldım hikayeye. tavsiye etmiyorum böyle yapmanızı *. anladığım kadarıyla birbiri üstüne binen ve kesişen bir hikayeler bütünü var marvel sinematik evreninde. o yüzden dizideki çoğu göndermeyi anlayamamışım ama bunu rağmen aldı götürdü beni dizi. özellikle 4. bölümden itibaren çok sarmaya başladı beni. hiç bir backgroundım olmadan sadece bu dizide izlediklerime dayanarak şöyle gözlemlerim oldu. öncesindeki hikayeyi bilmediğim için çoğu alaksız veya asılsız olabilir. --- spoiler ---
süperkahramanlığın getirdiği yük, acı ve sorumluluktan çok yorulan ve artık buna dayanamayan bir wanda gördüm izlerken. tüm bunlardan kendini kurtarmak için sıradan bir hayata sahip olduğu, evli mutlu çocuklu bir ütopya kurmuş kendine. dizinin başlarında gördüğümüz sitcom dünyasını da bunun için kullanmış ve kullanmaya da devam ediyor aslında. küçüklüğünde bu sitcomun onu savaşın acı yüzünden soyutlayıp ailesi ile hep bir arada mutlu olabildiği, adeta onun için çöl içindeki hayali bir vaha gibi olduğunu görüyoruz. büyüdüğü zaman da acılarla dolu bu gerçek dünyasından sıyrılmak için yine aynı şeyleri yaptığını görüyoruz. tabi bu sefer gerçekliği yeniden, istediği gibi şekillendirerek yapıyor bunu ve tabi artık küçük, savunmasız bir çocuk değil bunları yaparken. artık kimsenin kendi mutluluk sitcomuna bomba atıp yerle bir etmesine ve yeni travmalar oluşturmasına tahammülü yok. eskiden bir anlığına da olsa gerçekten mutlu olabildiği anların sürekli olmasını sağlamak istiyor böylece. bunun için o eski konsepti oluşturmaya çalışıyor. o yıllara geri gitmeyi istiyor eskiden her şey daha güzeldi keşke bunları hiç yaşamasaydım dercesine. benzer bir aile yapısı kuruyor kendine. tabi bu sefer kendisi anne rolünde... ayrıca çocuklarını doğurmasıyla beraber dünyasına renk gelmesi güzel bir ayrıntıydı. bence bir drama dizisidir bu yönüyle. şu replikle bitirmek istiyorum: wanda: ı’m so tired. it’s just like this wave washing over me, again and again. ıt knocks me down and when ı try to stand up, it just comes for me again. and ı … ıt’s just gonna drown me vision: no. no, it won’t wanda: yeah, how do you know? vision: well, because it can’t all be sorrow, can it? ı’ve always been alone, so ı don’t feel the lack. ıt’s all ı’ve ever known. ı’ve never experienced loss because ı have never had a loved one to lose. but what is grief, if not love persevering? --- spoiler ---