mesih isa'nın çarmıhına asılan yaftada kullanılan üç dilden birisi olduğu için (ibranice, yunanca, latince) hristiyanlar açısından kutsal olmasa da önemli bir dildir.
tabii sadece yaftadan ötürü değil. bu yafta daha çok hristiyanlığın kurulu olduğu temeli gösteriyor bize.
ibranice, hristiyanlığın kökü olan yahudiliği ve dolayısıyla eski ahit'i işaret eder. eski ahit'in ilk bölümlerinden itibaren tanrı ve insan arasındaki bozulan ilişkinin bir gün mesih sayesinde onarılacağı peygamberliği vardır. yüzyıllar boyu yahudiler bu mesih'i beklemiştir. günümüzdeki yahudiler de, isa'nın mesihliğini kabul etmedikleri için, hala mesih'i bekliyor.
yunanca, bölgede hakim olan dildir. büyük iskender'in fetihleri sağolsun, japonya'ya kadar hellen kültürü yayılmıştır (japonya'ya hindistan üzerinden geçiyor). belki mesih'in de aramice ile bildiği bir dildir. eskiden insanlar kolayca dil öğrenebiliyormuş anladığım kadarıyla. ticaret epey etkili bu konuda.
latince ise akdeniz havzası ve avrupa'nın ortak dilidir.
aslında şöyle bakınca, insan "acaba mesih'in evrenselliğini mi sembolize ediyordu bu yafta?" diye düşünmeden edemiyor. ya da belki yeni ve iyi babil kulesi mesih'ti?