nasıl bir birliğe düştüysem askerliğim boyunca hep psikolojik sıkıntılı erlerle uğraşmak zorunda kaldım. onlar yetmedi bir de sivil işçilerin intihar vakaları çıkmıştı.
sağlıkçı olarak askerlikten öğrendiğim, doktorların hakikaten hakkının ödenmeyeceği oldu. terörden epey uzak bir birlikte askerliğimi yapsam da insanla uğraşmak hakikaten bir ara beni epey yormuştu. bir ara günde yarım paket sigara içiyordum, hastanelere minibüs dolusu sağlık sorunu olan er getirip götürdüğümüzde.
hadi ben neyse de, babası amiral olan doktor hanım da sigaraya başlamıştı.* en çok o tuhaf gelir bana. nasıl seçmece birlikse artık çarık çürük adamları hep bize verdiler herhalde.