bilgisizliğin olduğu yerde her şey mucizevidir. çünkü insanlar kesinliğin güvenilirliğine sığınıp bilinmezin korkunçluğundan kaçmak için bir sebebe sığınır mantıksız da olsa. hakkında yorum getirdiği konu kendi için ne kadar bilinmezse o kadar mucizevi olur bu yorum. (bkz: ilk insanlar)(bkz: mitoloji) ama bilgi, bilinmezin karanlığını aydınlattıkça her şey ayan beyan görülmeye başlar. olayın ara evreleriyle tanışan bakış açımız sayesinde mitler ve mucizeler yerini bir sebep sonuç zincirine bırakmaya başlar. muhtemelen geçmişin insanına şuanki robotları göstersek onları canlı sanardı çünkü bizim aksimize o düzensel varlığı bir araya getiren organizasyonun aşamalarından bi'haberdir. aksine bu bizim için ayan beyan ortada olduğu için biz de tam tersini düşünmekteyiz. halbuki o robotu oluşturan demir de aynı bir atom gibi cansızdır. o atomun mükemmel bir organizasyonu sayesinde canlı hücreler meydana gelmektedir ve biz şuan o aşamaların aydınlatılmasına çok uzağız gibi duruyor. bu yüzden canlı diyoruz. kim bilir belki daha öncesinde olsa kimyasal etkileşimlerini açıklayamadığımız moleküllere de canlı diyecektik. tüm olay her maddenin bir düzene girme eğiliminde (bu eğilimi ortaya koyanda, maddeye böylesine bir eğilim verende, kanımca yaratma bu eğilim olabilir, her şey mükemmel bir ilk başlangıcın kendisine bir biçim bulan kendiliğinden tezahürleri olabilir ki mükemmellik de bunu gerektirir) . evren için kelebeğin kanat çırpması gibi olan milyonlarca yıl gibi bir süre içinde bu sürekli düzene girme eğilimi, bir öncekinin üstüne birikmeli şekilde mükemmel bir düzene doğru koşmakta. bizim bilincimiz ise bu düzenin oluşma aşamalarını gözlemleyi maalesef milyonlarca yıl kaçırmış bulunmakta. yani önümüzda daha çok yol var. daha fazla çalıştıkça bu fark daha da hızlı kapanacaktır ve canlılığın günümüz insanı için bir robot gibi anlaşıldığı gün umarım gelecektir.
