bence tamamen kaldırılmamış olan, farklı isimler altında, farklı kavramlar eşliğinde devam etmekte olan bir statüdür. özellikle modern dünya işçisi yaptığı iş ve elde ettikleri açısından eski çağ kölelerinden pek de farklı değildir. çoğu insanın asgari ücretle çalıştığını ve daha da çoğunun yoksulluk sınırının altında maaşlar aldığını düşündüğümüzde aldığı maaş kıt kanaat geçimine giden bir işçinin, eski çağlarda karın tokluğuna çalıştırılan bir köleden sonuç olarak pek de bir farkı kalmıyor sanki. biri en azından bulunduğu durumun açık seçik farkında ama diğerine özgür olduğu inandırılıp, değerli olduğu hissettirilip/sandırılıp bu modern köleliğe devam etmesi için bir amaç ve bir şevk veriliyor, kendi zevki için yaptığı harcamalar bile patronun onu bir modern köle olarak daha fazla kullanabilmesini sağlıyor. patronlar için üretilen ürünlerin çoğu yine o ürünü üreten işçiler tarafından alınıp patrona daha fazla para kazandırıp patronların o işi daha fazla yapmasını sağlıyor dolayısıyla işçinin yaşamı, özgürlüğü ve zevki doğrultusunda yaptığı harcama aslında ironik olarak boynuna bir kelepçe daha ekliyor. böyle böyle sürekli borçlandırılıyor, borçlandığı için bu şekilde çalışmaya devam ediyor. borçları çalışmaya devam etmesi gerektiğinin bir garantisi oluyor patronlar için. işçinin patronuna kazandırdığı paranın bir kısmı yine işçiye maaş olarak veriliyor ve işçi yaşamak için bu maaşını yine patronlara para kazandıracak şekilde harcamak zorunda kalıyor, işten arda kalan, boş vakit olarak adlandırdığı zamanı bile yarın patronuna bir daha çalışmak için bir dinlenme olmaktan öteye geçemiyor. köleliğin evrimi ilerledikçe koşulları iyileşmesine rağmen daha ironik bir hale geliyor sanki. şimdi köle olduğumuzu düşünmeden köle olarak yaşıyoruz bakalım gelecekte nasıl olacak...