bir divan edebiyatı terimi. türki-i basit ve mahallileşme gibi akımların tam tersine yüzünü daha doğuya çeviren şairlerin geliştirdiği şiir akımıdır. daha kapalı bir dil ve anlam, daha fazla arapça ve farsça tamlama, daha fazla mazmun...
bu akımın rüzgarına kapılanlar kendi aralarında adeta en anlaşılmaz kim yarışması yapmış gibi şiirler oluşturmuştur. neşati ve naili gibi şairler bu akıma örnek gösterilebilir.
