eskinin iyi zamanı hatırlanır, kötüsü hatırlanmaz. Beyin iyi anıları şişirir kötüleri söndürür.
bir de işin keşif tarafı var: twitter başlığını okurken aklıma düştü. tam "ilk zamanları heyecanlıydı" yazarken farkettim ki olay eskiliği değil, hayata yeni girmesi. "ulan bu herhelde süper bir icat, bizi mutlu edecek, senelerce huzur saçacak" diye düşünürken pek bir seviyoruz. sonra bayağı olduğunu anlıyoruz.
eskiye özlem biraz da şeylerin ilk halinin umuduna, o balayı havasına özlem aslında.
Ömrün tükendiğinin farkına varılmasıyla ortaya çıkan duygu. Eskiyi özlemek için çok anı biriktirmiş olmak gerekiyor. Bir de kasıla kasıla siz görmediniz, biz gördük motivasyonuyla anlatım yapacak bir kişiliğe.
Yoksa çoğumuz kendi içimizde o özlemi bir şekilde yaşıyoruz.