şöyle bir bakınca, müzik konusunda en yaratıcı insanların hep toplumdan dışlanmış olanlardan çıktığı görülüyor. mesela yahudiler, çingeneler. zencilerin ise sanıldığının aksine çok yaratıcılığı yok. sadece kendi müziklerini abd'de buldukları enstrümanlarla yapmışlar. abd'ye göç eden anadolulu bir zurnacının orada obua ile düğün havası çalması gibi bir şey bu. neyse, zenciler ve müzik konusuna caz başlığında değineceğim. epey geniş bir konu bu.
ilginçtir, ben de hristiyan olmadan önce pek müzikle haşır neşir değildim. daha çok edebiyatla ilgileniyordum. ama gerek aile baskısı, gerek toplum baskısı sonucunda 20'lerimin sonuna doğru müzikle haşır neşir olmaya başladım. içime kapandıkça daha da ilgilendim müzikle.
adını hatırlamadığım bir yazar, johann sebastian bach'ın depresyona girmemek için çok fazla beste yaptığını iddia ediyordu. haklılık payı olabilir. belki gerçekten de müzik depresyona girmemenin doğal yoludur.
