eylemin erdemi, "ne yaptın" diye sormaktan geçer. artık hayatımızı şikayetler tanımlıyor. belki en fazla şikayet eden nesiliz. insanları çok hızlı çekiştiriyor, her konudaki konumumunuzu memnuniyetizliklerle belirliyor, şikayetler üzerinden ittifaklar kuruyoruz. bu noktada her şikayet ettiğimde kendime o soruyu sormaya çalışıyorum: bu konuda ne yaptın?
burada aklınıza solcuların kullandığı anlamda "eylem" gelmesin. (o bu kapsama girer mi, bileni yazar) çevre sorunlarından yakınan biri için az tüketmek, kendini buradan zora sokmak da buna girer. sağlık sisteminden şikayet eden insan, yüksek maddi güç elde edip, ona göre iş, sigorta, fırsat kovalayıp özele gidebilir hale geldiyse de işi eyleme dökmüştür. gözümde de ona buna oturduğu yerden ağlayandan üstündür. ha bunun mücadelesi içinde sonuç alabileceği bir partiye üye olan, gönüllü çalışan insan daha da üstündür o ayrı.
bu konuda daha ayarlı ve geniş bir deneme planlıyordum ama ne zamandır sünüyor. umarım ileride tamamlarım.