ifade özgürlüğünün doruk noktasıdır. dünyada bildiğim kadarıyla buna yaklaşabilen bir ülke yok. ortak refah'ın en gevşek ülkesi kanada'da bile bu derece ifade hakkı yoktur.south park esprilerinin yerel halini fransız televizyonunda skime yaparlar. hele isveç falan polis devleti kalır.
ırak işgali sırasında, beyaz saray'ın önünde "amerikan ordusu katildir" diye fotoğraf sergisi kurabilir, bağırabilirsiniz. polis de bir bok yapamaz. bizzat şahit olduğum olay. bunu bir sınırötesi operasyon sırasında ,bizim cumhurbaşkanlığı sarayı önünde yaptığınızı düşünün, skala farkı ortaya çıkar.
elbette bu, kamusal alanda ve yasa önünde bir haktır. mesela kilisede -özerk olduğundan- yapıp yapamayacaklarınızın sınırı var. ufaktan sopalanarak kapı dışına attıklarında "ama ifade hakkım" dedirtmezler. özel televizyon ifadenizi keser, yayınlamaz. özel web sitesi x, y,z diyemezsin diye şart koşabilir.
bu hakkın elinizden alınması için meclis kararı lazım. örneğin bush döneminde savaşta ölen askerlerin toplu tabut fotoğraflarının yayınlanmasına bu şekilde kısıtlama getirildi.
bunu istisnası suça teşvik, ırkçılık, ayrımcılık,toplumu fiziken tehlikeye atmak, nefret suçu vs. yeni cinsel kimlik tartışmalarından en fazla bunlar üzerinden anti-lgbt söyleme vuruluyor.
ikinci sembol hak da silahlanma hakkıdır ki bunun üzerine de yazacağım.