bu başlık kişiye özel bir başlıktır
-
uzaktan, öyle uzaktan
buram buram kokusu gelir o yarin
sızlar yürek
sızlar mıhlandığı yerde
sızlar da
burnunun direği
bilmez ki uzak
bilmez ki bu bir tuzak
anlamaz ki yürek.. -
ne oluyor biliyor musunuz ..
tam böyle nefes alacak bile zamanınız yokken bir anda oturuyorsunuz ve o an ki boşluk o kadar koyuyor ki..
aklınıza gelen şeyi yapmak istiyorsunuz ama yaparsanız zararlı çıkacaksınız.
en iyisi mi
yatın zıbarın. -
Bazen çok özlüyorum.. Söyleyemiyorum. -
‘’Noksanlık şu demektir:
birbirine ait olanın
henüz bir arada olmayışı’’ -
Luna
Şubat ayında bilenler biliyor ki oğlum sütlaç öldü. Ardından depremzede bir kedi sahiplendim. Her şeyi göze aldım. Sütlaç öldüğünde çok üzüldüm. 2 ay bile bana acayip hisler yaşatmıştı. Umarım ben de ona son günlerinde güzel bir yaşam sunmuşumdur. Luna'ya da bu gözle bakıyorum biraz. Yaşarsa bir yoldaş daha yaşamazsa son günlerinde iyi bir yaşam sunmak adına sahiplendim.
10 gündür bizimle yaşıyor. Ürkek olduğu için kimse sahiplenmek istememiş. Biraz karaciğerinde sorun olduğu için de klinikte takip edilsin istedim. Çünkü sütlaç'ı karaciğerden kaybettik. Sütlaç da yine bilenler bilir Konya barınağından gelmişti. Velhasıl aynı şeyleri yaşamamak adına klinik gözetiminde takip ettik. Değerleri düştü ve kısırlaştırıp sahiplendim.
İlk başta mutfak çekmecesine saklandı. Evde bir kedim daha olduğu için üstüne gitmedim. Çok da serbest bıraktım. Odaları bölmedim. Salep uyumlu bir kedi çünkü. Birkaç gün sonra odaları gezmeye başladı ama beni gördüğünde kaçıyordu. Bugün 10.gün ve ilk defa temas kurduk. Patisini dokundurdu ilk defa ben yemek yerken. Hatta avucumu açtım patisiyle çok kez vurdu elime. Ödül maması verdim. Henüz kafasını okşatmıyor ama o günler de çok yakındır. Bal kız nasıl isterse öyle devam ediyoruz. Aceleye gerek yok :)
Velhasıl eve yeni bir neşe geldi. Salep ile de iyi bir arkadaş olacak gibi görünüyor. Salep tam bir oyuncu ve luna'nın da ondan geri kalır yanı yok :) şimdiden evi dağıtmaya başladılar. Ama olsun.
Yeni evine hoş geldin luna. ❤ -
Kurtuluş parkı sezonu açılmıştır.. -
Şu sıralar ne yaşadığımı ben de bilmiyorum. Yaşıyor muyum onu da bilmiyorum.. -
Bu kadar ölüm haberi fazla değil mi..
Bu yıl nasıl kötü bir yıl. Ölüm üstüne ölüm..
Dedem hep ben daha 15 yaşındayım derdi. Buna o kadar inanmışım ki bir fotoğraf bile çekinmemişiz. Hiç ölmeyecek sanmışım. Beni gömeceğini düşünmüşüm.. Ah neşeli dedem. Sessizce yaşadığın hiç şikayet etmediğin şu hayattan öyle sessiz gittin ki bağıra bağıra avazımız çıkana kadar ağlayamadık bile. Öyle sessiz bir cenaze eviydi ki herkes içine ağladı. Gül yüzlü dedem.. Cennet varsa eminim oradasın.. -
Salep'e sütlaç'ın videosunu izletiyorum sesi duydukça telefonu kokluyor telefonun arkasına bakıyor..
Ikimiz de çok özledik.
Arada gözyaşım pıt ediyor. -
Çok özlüyorum be oğluşum.. -
Ah be oğlum çok özledim.. -
Bir şeyler yapmaya üşenen, yapmak istemeyen insanların sürekli bir şeylerden şikayetçi olması kadar beni ifrit eden bir durum yok. Abi sus bari sabrımızı taşırma. Ne emmeye ne gömmeye geliyorsunuz. Anca konuşuyorsunuz. -
Kalbim ağrıyor..
Bu acı çok fazla bana.. -
Ah be yavrum.
Yanında olamadım son nefesinde.. -
Bal oğlum sütlaç.
Gözümün önünde ölüyorsun ve ben Bir şey yapamıyorum. 2 ay da olsa sana güzel günler yaşatabildiysem ne mutlu bana. Keşke böyle olmasaydı daha uzun ömür yaşasaydık birlikte..
Ama sana söz yavrum güzel bir dünya kurmak için daha canla başla çalışacağım.
Öyle ki hayvanların, insanların karnı aç uyumayacağı, doğanın tüm güzelliklerine doyacağı özgür bir dünya kuracağız.. Bu çürümüş zihniyetin umursamazlığının bedelini hepimiz ödüyoruz çocuğum. Seni barınağa hapsedenlerden de buna mecbur bırakanlardan da, oralara yeterli hizmeti vermeyenlerden de hesabını soracağız çocuğum.
Başka yolu yok çocuğum.
Can oğlum benim.
İyi ki tanıştık. -
Savunduğum şeyleri savunmaya devam edeceğim.
Sabahtan beri etmediğim kavga kalmadı evet.
İnsanların vicdanlarını kullananlardan, duygu sömürüsü yapanlardan nefret ettim her zaman. Ve dünden beri yapılan şey bu. İnsanların insani refleksleri ile oynuyorlar. Yardım, dayanışma atmosferini kana buluyorlar. Böylelikle insan bencildir diyorlar. Kendi bencilliklerini tüm insanlığa mal ediyorlar. Ancak bütün insanların bencil doğaya sahip olduğu düşüncesi bu düzenin değiştirilemez bir kader olduğu anlayışını getirir. Bizi bu oyuna sürüklemeye çalışıyorlar çünkü yıkılmaz sandıkları tahtları sallanıyor.
Zaten Toplumsal seferberlik yerine OHAL ilan edenler kendileri için depremde ilk kurtarılacak şeyin rejimleri olduğunu apaçık göstermiştir. Bahanesi olarak da yağmacılar'I göstermişlerdir.
Tek adam rejimi kendi yapmadığı şeylerin üstünü örtmek adına "yağmacılar" ı ve "suriyeliler" i öne atarak hedef şaşırtmaya devam ediyor. İnsanlar Çeşitli işkencelere maruz bırakıldı. Hukuk sınırlarını aşan bir uygulamayı onaylamak hukuksuzluğun kapısını aralamaktır. Vur emirleri verenlere, şiddeti onaylayanlara kapılmamak elzemdir.
Yıllardır yapılan politikalarla insanlarda yarattıkları öfkeyi şuan burada kullanıyorlar. Halkları birbirine kırdırmaya devam ediyorlar. Şuradan burdan bilmem ne çalan adamla baş etmek daha kolay tabii. Ancak bezden imal edilmiş çadırdan bile yoksun kalan depremzedeleri düşünüp bu yağma ve talan düzenine odaklanın. Çünkü yağmanın asıl kaynağı burası ve köklü bir çözüm olmadığı sürece de değişmez. Tek tek suçlu aramak değil suçu yaratan toplumsal koşullarla nasıl mücadele edeceğiz buna odaklanalım. Çünkü Tek tek insanları döverek suçu kaldıramazsın.
Yaşanan depremde Kimse suriyede kaç insan öldüğünü paylaşmadı. Kimse yardım eli uzatmadı. Çünkü zaten yıllardır bu devlet besliyor değil mi? Böyle düşünüldü. Ancak bir de şöyle bakalım. Bir gece ansızın gelebiliriz dedikleri yerlerden bir gece ansızın yardım eli uzandı. Kim unutabilir bunu? Ama üzülerek söylüyorum mücadele etmediğimiz her an güzel şeyleri unutturacaklar. Nasıl insanlığımızı unutturuyorlarsa öfke seline kapılmamıza neden oluyorlarsa bunu da öyle unutturacaklar.
Umrumda değil bana ne denildiği ister aykırı, ister terörist, ister hain. Ben gerçekleri savunmaya devam edeceğim.
Dipnot; Daha yapacak çok şeyim var. Yardımlar için katkı sağlamak isteyenler özelden yazabilir. -
"Dışarıya gitme, kendine geri dön, hakikat içindeki insanda yaşar. "
Kendimi sorguladığım bir dönemden geçiyorum. Birkaç gün belki de bana yaklaşmamalısınız. Neşenizden çalabilir, size hayatı sorgulatabilir, kendimle birlikte alışkanlıklarınızı düşündürtebilirim. Konformist yaşamınızdan kopartabilirim. Çünkü ben kendimi döveceğim. Ve sonunda kılıç gibi keskin olacağım.. Ha o zaman hiç yaklaşmayın :) -
Yapacağım çok şey var ve bana 24 saat yetmiyor. 6 saat uykuyu daha ne kadar düşürebilirimki..
Zihnimi daha verimli kullanmalıyım. Zihnimi bulandıran ve beni geriye sürükleyen her şeyden arınmalıyım. Duygu değişimlerimin önüne geçmeli ve ne mani oluyorsa hedeflediğim şeylerin önünde silip atmalıyım.
Şu sıralar hissizleştim. Katı bir insana dönüştüm diyebilir miyim bilmiyorum. Demek de istemiyorum ama artık aldanmıyorum. Galiba duygusal olarak doydum. İstediğim ve istemediğim şeyler net olup iyi niyetimden taviz vermeye de niyetim yok. Daha çok yapacak şeyim ve geliştireceğim konular var. Yenilenip daha hazırlıklı ayağa kalkmanın zamanı şu zaman ve buna tüm yeteneklerim doğrultusunda hareket etmemde bir sakınca, bir engel yok.
Hareket, hareket, hareket.
Dipnot; kendime gaz verdiğim doğrudur. -
Ahh ne zamandır video kurgu yapmıyorum. Galiba özledim. Geceler boyu uyumayıp da heyecanla uğraşıp iş yerinde kendimi olabildiğince uykuya verip yolda fon müziklerle kafayı yorup sonraki gece tekrar sabaha karşı uyuyup bitti diyene kadar böyle uyuyup uyanmayı özledim. Kısacası uykularıma tecavüz etmeyi özledim :d
Yada gerçekten premiere ile after effects arasında dolanmayı yeni bir fikrin heyecanıyla denemeler yapmayı özledim. -
Metro altında kemanla çav bella çalan çocuğa da helal olsun. Ankara'da böyle şeyler görmeyeli uzun zaman olmuştu. Cebimdeki 80 liranın bir kısmını da bu arkadaşa verdiğime göre rahat bir şekilde yarın patrona atar yapabilirim :) -
"Gidememiş olmak, kalmak değildir. "
youtu.be/... -
"yanında kalmayacağın bir kalbe, sakın dokunma. Sen bir görümlük bahar dersin geride koskoca bir kış kalır. "
Nâzım hikmet bunu ne zaman nerede yazmış bilmiyorum. Sabah sabah denk geldim. Çok da güzel özetlemiş canım Nâzım.
Bir görümlük baharlara alışkın insanlar ne yazı bilir ne kışı.. Boş verin gitsin diyeceğim de boş verilmiyor değil mi.. -
Hiç yazmayıp da bir anda aradığın o günü hiç unutmuyorum. 32.katta çatıdaydım havalar yeni soğumuş ve ben güneşleniyordum. Telefondaki ismi görünce şaşırmıştım. Alla alla ne oldu diye.
Günlük hayatında neler olduğunu anlatmıştın. İnsan bir anda hiç birşey olmamış gibi arada konuşmadığımız günler olmasına rağmen neden sevincini paylaşır ki diye sormuştum kendi kendime. Galiba o zaman emin olmuştum..
Keşke bir anda arayıp tekrar hiç birşey olmamış gibi bana gününün nasıl geçtiğini anlatsan sonra bana sorsan nasıl geçti günün diye.. Anlatsam, anlatsan.. Dinlesem, dinlesem..
Ben ne zaman soğuyacağım. Ne zaman yangınım dinecek. Ne zaman merak etmeyi bırakacağım. Bilmiyorum. İnsan yıllar sonra evindeymiş gibi hissettiğinde o evi bırakmak istemiyor galiba..
İnsanlar tanıdıkça soğuyor benden demiştin. Anaçlığım kabarmış çocuğum gibi sarasım gelmişti. Salak mısın diyecek olmuş dememiştim. Nasıl olur nasıl.. Aslında yıllardır kendim için hissettiğim ve söyleyemediğim kendime bile ifade edemediğim şeylerin tercümanlığını yapmıştın. Mağrur bir şekilde gözlüğünün üstünden bakmıştın. Belki ne söylerim diye belki de bunu söylediğin için utanmıştın.. Ben de hayatımda Çoğu kez böyle hissetmiştim. Ne demek olduğunu bilirim çocukluktan beri sevgiye aç büyüyen biri olarak. Ve o gün tüm sevgimi akıtmıştım. Bırakmayacak, ellerini tutacaktım. Ancak yine bana bunu hissettiren sen oldun. Soğumuştun. Belki de hiç ısınmamıştın..
Bahaneler ardına sığınmış yaşam biçimi demiştin. Hiç o yaşam biçiminin içine beni düşünmemiştin. Elimden tutma cesareti göstermemiş sevgimden korkmuştun. Kaçak göçek hayatında kaçak göçek "ilişki" ler yaşamayı bırakıp biraz dinlenmeyi düşünmemiştin. Halbuki ikimize de iyi gelecekti biraz demlenme.
Olsun. Gitmelere alıştım yıllar içinde. İnsanların uzaklaşmasına, sevgimin yüceliğini kaldıramamalarına alıştım. Bunu övmek için söylemiyorum. Bu gerçekten böyle. Çokça sahiplenip insanların herşeyine koşmaya çalışıyorum bir insana ısınınca. Bu arkadaşlıkta, dostlukta, aile ilişkilerinde, romantik ilişkilerimde de böyle. Hata olduğunu düşünmüyorum. Böyle yaşamaya da devam edeceğim. Sevginin nefrete dönüşmesine izin vermeyeceğim.
Ne diyordu şair ; "Ne demek biliyor musun bir insanı sevmek. Birden dünyada kötü insan kalmıyor" -
Dolunay akşamı ve sen yoksun.. -
en kötüsü de hastalandığında kimsenin olmaması.. karnım ve boğazım ağrıyor üşüttüm büyük ihtimal bugün. ve ne nazlanacağım biri var ne de biri bana bakabilir. oy oyyy. yalnız yaşamak kötü şey dostumlar.