"İnsanda kırılmaz bir gurur bir de iyiye ve güzele olan düşkünlük varsa zor bir hayat ortaya çıkıyor. "
bu cümle hayatımı iyi şekilde özetiyor aslında. haklı olduğumu düşünüyorsam eğer hiç geri adım atmıyorum. bu da uzlaşmacı olmamı engelliyor. insanların benden uzaklaşma sebebi de bu olsa gerek.
bazen de "lan bu sebeple mi küsmüşüm?" deyip olayı unutuyorum. ama bu sefer de artık ne oluyorsa karşı taraf özür bekliyor. ben anlamadım bu işi...
galiba en iyisi japonlar gibi pokerci insan ilişkileri kurmak. takacaksın maskeni, "evet" diyeceksin ama aslında "hayır" diyeceksin, aynı ortamda bulunmadıktan sonra dış çevreye dahil insanla muhatap olmayacaksın.