Bombok, vasatın da vasatı bir ülkede yaşıyor olduğumuzu zaten biliyordum da bugün yani 3 Eylül 2022 itibarıyla bunu çok daha iyi anladım.
Abim çocukluğundan beri bilgisayar ve teknoloji işlerine ilgilidir, senelerdir yazılım işiyle uğraşır, bu alanda alaylıdır yani bu işin okulunu okumadı, internet sayesinde kendi kendisini eğitti. Bugüne kadar birkaç tane güzel projesi oldu, birisi milyon dolarlık bir proje, diğerleri de mobil oyun projeleri. Bugüne kadar bu projelere destek alabilmek amacıyla çalmadığımız kapı, aramadığımız insan kalmadı hatta bir tanıdık vasıtasıyla bir "bakan"a bile ulaşabildik, sözde "bakan". Normal vatandaşları bırak, o bile zerre umursamadı bizi, sözde "bakan" ya hani.
Bugün de kendisinin ağzından çıkan kelimeler şöyle oldu, kendi kulaklarımla duydum: "Almanya'ya gideceğim. Orada sığınma yerleri varmış, Almanya hükûmeti iş, aş, barınma vesaire sağlıyormuş."
Bunun doğruluğu veya yanlışlığı zerre umurumda değil, önemli olan konu o değil, büyük ihtimalle bu kadar basit bir şey değildir. Önemli olan ve insana koyan nokta nedir, biliyor musunuz? Bu topraklarda yetişmiş, bu toprakların evladı, kendi şerefiyle para kazanmaya çalışan ama kazanamayan bir insanın ne pahasına olursa olsun yurt dışına iltica etmeyi isteyebilecek psikolojiye, ruh hâline ulaşması.
Eğer böyle bir şey varsa gitsin tabii, durması bile hata. Bir ara yüzüne karşı da "Türkiye'yi siktir et zaten. Bu ülke hak etmez böyle şeyleri, gelişmeyi, kalkınmayı hak etmez. Sen daima yurt dışını kovala, gerisi boş." gibi cümleler kurmuştum. Kendi topraklarında bile 3. sınıf vatandaş zaten. Burada 3. sınıf vatandaş olmaktansa gitsin insana, bilime değer veren başka topraklarda 3. sınıf vatandaş olsun. Kesin olmamakla birlikte en azından kendi şerefiyle kendine yakışır bir hayata sahip olma, refah içinde yaşama şansı olur. En azından gelişmiş ülkelerde böyle bir şans var, böyle bir şansın olması bile yeterli esasında.